Hz Muhammed, savaştaki bir devletin halkını korumakla yükümlü lideri olarak savaş süresince bazı suikastlar yaptırdı. Peygamberin öldürdüğü kişiler listesi şunlardır:
Öldürttüğü şairler:
- Esma bint Mervân
- Ebu Afek
- Ka’b bin Eşref
- Halid b. Süfyan
Savaşta esir düştükten sonra öldürülenler:
- Nadr bin Haris
- Ukbe bin Ebi Muayt
Savaş içinde olan bir devlet başkanı ve halkını korumaya çalışan bir komutan olarak çok az bir sayı olarak değerlendirilebilir. Çünkü karşı taraftaki düşmanlar her geçen gün Müslümanlardan yakaladıklarını öldürüyorlar, işkence ediyorlar ve hatta tüm halkınızı öldürmek için siz ordular hazırlayıp üzerinize geliyorsa sizin de öldürmekten başka şansınız olmaz. Şanlı kurtuluş savaşımızda da biz aynısını yaptık ve bununla övünüyoruz. Bazen empati yapmayı beceremediğimiz için din düşmanları tarafından illüzyonize edilip kandırılıyoruz. Empati yapabilsek savaş içindeki insanlara başka şans bırakılmadığını anlayabiliriz.
Müşrikler o dönemde suikastlarla birçok Müslümanı şehit ettikleri gibi birçok defa Hz Muhammed’e özel suikastlar düzenletiyorlardı. Gerçekten Hz Muhammed’e sormak lazım ki bu zorlu savaş şartları altında neden bu kadar az ölüm cezası ile karşılık verdin? Yoksa amacın karşı tarafı topluca öldürmek değildi de sadece düşmanlıkta haddi çok aşanları mı öldürttün? Mekke’yi fethettiğinde neden size düşmanlık eden o insanları kılıçtan geçirmedin? Amacın hiçbir zaman insan öldürmek değil miydi yoksa? Sadece halkını savunmak zorunda kaldığın zaman mı öldürdün?
Evet, peygamberi düşmanca tavırlarla yarım yamalak bilgilerle sorgularken bunları da hesaba katarak tüm açılardan sorgulamak lazım. Yoksa düşmanca tavırlarla “ Muhammed’in öldürttüğü kişiler ” diye Youtube yayınları yaparak, meseleyi her yönden yeterince düşünemeyen halkı manipüle etmek ahlaklı bir iş değil.
Peygamberin öldürdüğü kişiler yani suikast ile öldürttüğü şairler Hz Muhammed’e savaş açmış kişilerdi. Savaş yöntemleri ise düşman askerini kışkırtmak için şiirler söylemek, düşmana psikolojik üstünlük vererek Müslümanların ortadan kaldırılmaları için cesaretlendirmek tarzındaydı. İnsanları manipüle ederek sırf inançlarından dolayı masum Müslüman halkı dışlatıyorlar ve öldürtmeye çalışıyorlardı. Kışkırtma (tahrid) şiirleri okuyarak harbin en tehlikeli aktörleri haline gelmişlerdi. Yani bu insanların tahrip etkisi, basitçe bir kılıç tutup üzerinize saldıran düşman askerinden daha fazlaydı. Söylediği şiirler, hicivler halkı Müslümanlara karşı galeyana getirip öldürtmek, yok etmek amaçlı idi. Savaşın psikolojik harp kısmını temsil ediyorlardı ve savaşın bizzat merkezinde konumlandıkları için sivil değillerdi, savaşın birer figüranlarıydılar.
İslam öncesi şair ve şiirlerin toplumu manipüle etme kapasitesi göz önüne alındığında şairlerin topluma hayır işletmede de şer işletmede de sahip oldukları korkunç gücü daha iyi idrak edebilirsiniz. Tıpkı bugün halkı manipüle etmek isteyenlerin medya gücünü kontrol etmek istemesi gibi. Onlar da o dönemin en etkili medyası olan şiirleriyle Müslümanları öldürtüyorlardı.
Hz Muhammed’in öldürdüğü şair kişiler
Hz Muhammed’in öldürdüğü şair ve kişiler şunlardır:
Esma bint Mervân
Esme Binti mervan Yahudi asıllı bir kadındı. Medine’ye göç eden Müslümanlar zaten hem Mekke’deki müşriklerin ölüm tehditleriyle uğraşırken bir taraftan da Medine’de de Müslümanları istemeyen Yahudilerin baskısı ile uğraşıyorlardı. Esme Binti mervan ise yangına körükle gidiyor, tüm Müslümanların katledilmesi için halkı cesaretlendirecek şiirler söylüyor ve düşmanlığı körüklüyordu.
Peygamberin öldürdüğü kişiler arasında bulunmasının nedeni halkı savaşa kışkırtacak şiirler söylemesi ve insanları etkileyip savaşı kızıştırmasıydı. Yeryüzünde fitne çıkarmak üzere çalıştığı için masum değildi. Peygamberimiz muhtemelen bu kadının şiirlerini işitiyor ve belki vaz geçer diye bekliyordu. Hikâyenin ayrıntısını bilemiyoruz fakat Hz Muhammed halkının başkanı olarak Müslümanları koruması gerekiyordu ve halkına savaş açmış bu kadın için yapılması gerekeni yapmış, Esme Binti Mervan’ın öldürülmesini istemiştir. Bu işi Umeyr b. Adî el-Hatmî üstlenmiş ve öldürmüştür.
Ebu Afek
Ebu Afek de Yahudi şairidir. Ubeyde kabilesindendi. Hz Muhammed Medine’ye geldiği zaman 120 yaşındadır ve yaşından dolayı sözü dinlenip halkı kolayca yönlendirebilecek bir kişiliktir. Ebu Afek şiirleriyle halkı uzun süre kışkırtmasına rağmen Hz Muhammed iyilikle çözüm olması açısından uzun bir müddet karşılık vermemiştir. Fakat rivayetlerden anlaşıldığına göre Hz Muhammed’in Bedir savaşını kazanması bu Yahudi ihtiyar şairi çok öfkelendirmiş, o da halkı manipüle edip Müslümanların can ve mal güvenliği konusunda kışkırtma şiirlerini daha çok söylemiştir. Muhtemelen tesirli olmaya başlamıştı ve Müslümanların çalarını tehlikeye atıyordu ki Hz Muhammed devlet başkanı olarak bu harbe karşılık vermiş ve halkını korumuştur. Ebu Afek’i öldürmüştür.
Meseleyi tarihsel açıdan tahlil eden bazı müsteşrikler dönemin şartlarını göze alarak bu suikastlerin doğal karşılanabileceğini söylemişlerdir. (WENSINCK, Arent Jan (1908), Mohammed en de Joden te Medina, E.J. Brill, Leiden. Sayfa: 152)
Ka’b bin Eşref
Ka’b bin Eşref Medine’de yaşayan bir Yahudi idi ve Müslümanlara düşmanlıkta aşırı ileri gidenlerdendi. Söylediği şiirler ile Medinelileri etkilemekle kalmıyor bir de Müslümanlara karşı savaşacak adamlar da topluyordu. Peygamberimizin şairi Hassan bin Sabit de ona şiirleriyle karşılık veriyordu.
Bedir savaşında Müslümanların yenmesini hazmedemeyerek kırk kişi topladı ve Mekke’ye gidip hem taziye vermek hem de Müslümanlara karşı işbirliği yapmak üzere Ebu Süfyan ile anlaştı.
Hz Muhammed de Müslümanların öldürülmesi için çalışan bu bozguncu şairin öldürülmesini istedi. Dört kişi gidip Ka’b bin Eşref’i öldürdüler. Bu olaydan sonra Yahudiler Müslümanlara karşı açıktan düşmanlık etmeyeceklerine dair Hz Muhammed ile sözleşme imzalamak zorunda kaldılar ve Müslümanlar bir müddet rahata kavuşmuş oldu.
Şairler haricinde Peygamberin öldürdüğü kişiler
Hâlid b. Süfyân
Uhud savaşından sonra Benî Lihyân kabilesinin reisi Hâlid b. Süfyân, Medine’de müslümanlara saldırı hazırlığına girişerek komşu kabilelerden asker toplamaya başladı. Durumu öğrenen Hz. Muhammed, Hâlid b. Süfyân’ı ortadan kaldırması için Abdullah el-Cühenî’yi görevlendirdi. Abdullah, Hâlid’i Urene vadisinde pusuya düşürüp öldürdü, böylece Medine’ye saldırı tehdidi ortadan kalktı. 
Nadr bin Haris
Nadr bin Haris Ud ve saz çalarak şiirlerini şarkı şeklinde söyleyen, böylece etrafına çok sayıda kişi toplamayı başaran biriydi. Mekke’deki gücünü ilk günden beri Hz Muhammed ve Müslümanlar aleyhine kullanmış, düşmenlıkta her zaman en safta olmuştu. Nadr b. Hâris, Kureyş’in müslümanlara uyguladığı ambargo kararının alınmasında ve tâvizsiz uygulanmasında da rol almış, bir rivayete göre bu kararın yazılı bir metin haline getirilmesini o yapmıştı. Hicret öncesinde Hz. Peygamber’i öldürmek amacıyla evini kuşatanlar arasında onun da yer aldığı bilinmektedir.
Bazı şarkı sözlerini Kur’an’a alternatif olarak sunuyordu. “İnsanlar arasında, bir bilgisi olmadığı halde Allah yolundan saptırmak için gerçeği boş sözlerle değişenler ve Allah yolunu alaya alanlar vardır. İşte alçaltıcı azap bunlar içindir” meâlindeki âyetin de (Lokmân 31/6) Nadr b. Hâris sebebiyle nâzil olduğu kabul edilmektedir. Nadr b. Hâris, Bedir savaşında müşriklerin sancağını taşırken müslümanlara esir düşmüş ve Resûlullah’ın emriyle savaş dönüşü Safra denilen yerde Hz. Ali tarafından öldürülmüştür. Yani onun ölümü pek suikast sayılmaz. Bedir savaşında öldürülmüştür.
Ukbe bin Ebi Muayt
Bu kişide Nadr bin Haris gibi Müslümanlara ilk günden beri çok eziyet edenlerin başında geliyordu. Örneğin bir gün Ukbe b. Ebû Muayt, Kâbe’nin yanında namaz kılmakta olan Resûl-i Ekrem’in üzerine secdeye gittiği sırada Ebû Cehil’in teşvikiyle yeni doğuran devenin rahimden kopan parçalarını (döl eşi, meşîme) attı. Bir gün de Kâbe’nin yanında namaz kılan Resûlullah’ın yanına gitti ve secdeye vardığı esnada elbisesini boynuna dolayarak onu boğmaya çalıştı. Bunu gören Hz. Ebû Bekir, “Rabbinizden size deliller getiren bir kimseyi ‘Rabbim Allah’tır’ dediği için öldürecek misiniz?” diyerek ona engel oldu (Buhârî, “Feżâʾilü aṣḥâbi’n-nebî”, 5).
Resûl-i Ekrem’e karşı hazırlanan ve onu hicrete mecbur eden suikast esnasında akşam evini saranlar arasında Ukbe de yer almıştı (İbn Sa‘d, I, 228).
En sonunda Bedir savaşında Müslümanların eline düştü. Resulullah Bedir esirlerine iyi davrandığı halde Nadr bin Haris ve Ukbe bin Ebi Muayt’ı aşırı düşmanlıklarından dolayı ölüm cezasına çarptırmıştı. Bu iki kişi Bedir savaşının sonucunda öldürüldü.
Sonuç olarak
Hz Muhammed’in tüm hayatı şahittir ki, O insan hayatına değer veren, masumları koruyan ve asla bir masuma zarar vermeyen bir kişiliğe sahipti. Ona ve Müslümanlara karşı büyük bir harp mücadelesi vardı, savaş içindeydiler. Savaşın gereği olarak düşmanlıkta çok aşırı giden düşmanlarını öldürtmüştü, yoksa onlar Müslümanların ölümüne sebep olacaktı. Buna ister öldürtme deyin ister suikast deyin.
Buna rağmen Hz Muhammed Mekke’yi fethettiğinde zalim halka ve Ebu Süfyan gibi kışkırtıcı reislerine dokunmamış, zalim insanların çoğunu bile bağışlamıştı. Sadece 7 kişi öldürülmüştü. Maksadı hiçbir zaman insan öldürmek değildi. Öldürmesi de bizim kurtuluş savaşında yaptığımız gibi kendi halkının canını ve malını azgın zalimlerin tecavüzünden korumak içindi. O zalimler ki sırf farklı bir inançları var diye bir toplumu kökünden kesip atmak ve herkesi öldürmek istiyorlardı. Peygamberin öldürdüğü kişiler de savaşa müdahil olan kişilerdi. Masumlara asla dokunulmadı.
Peygamberin öldürdüğü kişilerden birkaç kişi daha var. Tam liste şurada: Peygamberin öldürdüğü kişiler
Ayrıca şu yazımızı tavsiye ederiz: Hz. Muhammed’in Peygamberliğinin Kanıtları
Bu yazı hakkında ne düşünüyorsunuz?
