Sebe 9: “Onlar, göklerde ve yerde, önlerinde ve arkalarında olanları görmediler mi? Dilersek onları yere geçiririz. Veya gökten üzerlerine parçalar düşürürüz. Bunlarda yönelen her kul için ayet vardır.”
Şuara 187: “Eğer doğru söylüyorsan, haydi gökten üzerimize parçalar düşür.”
Tur 44: “Gökten bir parçanın düştüğünü görseler, ” Üst üste yığılmış bulutlardır.” derler!”
Çağımızda, gökten düşen parçalar olan meteorların arkalarında büyük bir duman oluşturarak atmosfer içinde yol aldıkları ve yeryüzüne düştüklerini biliyoruz. Meteor düşmesi çok nadir bir olay olduğu için eski zamanlarda çok çok az insan tarafından görülen bu olayı yine yayın organlarının gelişmediğinden ve medeniyetlerin araları kopuk olduğundan dolayı diğer insanlara duyurabilmeleri pek mümkün değildi. Yani eski çağlarda gökten düşen parçaların, arkalarında göğe uzanan dumanlar oluşturduğunun bilinmesi mümkün değildi. Bu meteoru ilk defa gören insanlar meteor yere çarpmadan önce gökte yukarıya doğru uzanan bir duman görecek ve bu dumanın aslında az sonra şiddetle yere düşüp bazen atom bombası tesiri yapacak bir göktaşına ait olduğunu bilemezlerdi. Bu dumanı ilk gördüklerinde ilginç bir şekilde göğe doğru uzanan üst üste veya uç uca bulutlar olarak düşüneceklerdi fakat çok geçmeden acı gerçek ile sarsılacaklardı. Fakat bunu bilmeleri mümkün değildi.
Peki bilinmesi mümkün olmayan bu nadir bilimsel bilgi Kuran’da insanların psikoloji ve düşünceleriyle birlikte nasıl böyle doğru aktarılabilmişti? Cevabı sizlerin hakperest düşünce ve sağduyularınıza bırakıyorum.
Aşağıdaki videoda 2013 yılında Rusya’ya düşen bir meteorun cep telefonu ile kaydedilmiş görüntüsünü izleyeceksiniz.
Bu yazı hakkında ne düşünüyorsunuz?
