Zekât İslam dini tarafından emredilen bir ibadettir ve Müslümanlar arasında zenginlerin belirli bir oranda mal varlıklarını fakirlere ve ihtiyaç sahiplerine vermesini içerir. Zekât, İslam'ın beş temel ibadetinden biridir ve Kur'an'da birçok kez vurgulanmıştır.

Zekât sistemi, devletin ekonomi modeli olarak değerlendirilemez. Zekât, kişisel bir ibadettir ve bireylerin mal varlıklarının bir kısmını toplumun ihtiyaç sahiplerine dağıtmalarını hedefler. Devletin ekonomi modeli ise daha geniş kapsamlı bir yapıyı ifade eder ve zekât bunun sadece bir unsuru olabilir.

Zekât finansal bir yatırım değildir. Zekât, mal varlığının belirli bir oranının verilmesini gerektiren bir ibadettir ve bir geri dönüşüm beklentisi taşımaz. Zekât, fakirlerin ve ihtiyaç sahiplerinin durumunu iyileştirmeyi hedefler.

Zekât, toplumun genel ekonomik durumunu iyileştirmek için kullanılan bir ekonomi modeli olarak değerlendirilemez. Zekât, fakirlerin durumunu iyileştirirken aynı zamanda zekât verenin de manevi kazanç elde etmesini sağlayan bir ibadettir. Ancak zekâtın doğrudan bir ekonomi modeli olarak tüm bu etkileri sağlaması beklenmez.

Peygamberimiz döneminde zekât uygulaması genellikle Müslüman bireyler arasında doğrudan yapılan bir bağış şeklinde gerçekleşiyordu. Zenginler, belirli bir miktar mal varlıklarını fakirlere ve ihtiyaç sahiplerine dağıtıyorlardı. Zekâtın kesin oranları ve dağıtım şekilleri konusunda da Peygamberimizin rehberliği bulunuyordu. Bugün ise çoğu Müslüman ülkede zekât, devletin denetimi altında toplanan ve ihtiyaç sahiplerine ulaştırılan bir sistem olarak uygulanmaktadır.

Peygamberimiz döneminde zekât uygulaması, toplumun ihtiyaçlarını karşılamak ve fakirlerin desteklenmesini sağlamak amacıyla önemli bir rol oynuyordu. Zekâtın toplandığı ve dağıtıldığı mekanizmalar vardı. Peygamberimiz, Müslümanların zekâtı ödemeleri gerektiğini vurgulamış ve bu konuda topluma rehberlik etmiştir.

Zekâtın toplanması ve dağıtılması genellikle Medine'deki Müslüman toplumunda gerçekleşirdi. Peygamberimiz, Müslüman bireylerden zekâtın belirli bir oranını toplardı. Bu zekât, Müslümanların mal varlıklarının bir kısmının toplumun ihtiyaç sahiplerine ulaştırılmasını sağlamak için kullanılırdı.

Zekât toplama ve dağıtma sorumluluğu, Peygamberimiz veya onun yetkilendirdiği kişiler tarafından yerine getirilirdi. Toplanan zekât miktarı, ihtiyaç sahiplerine doğrudan dağıtılır ve genellikle fakirler, yetimler, dul kadınlar, borçlular ve yolcular gibi gruplar bu yardımlardan faydalanırdı. Bu süreçte Peygamberimiz, adaletli bir şekilde zekâtın toplanmasını ve dağıtılmasını sağlamak için özen gösterirdi.

Peygamberimiz, zekâtın İslam toplumunda sosyal dayanışmayı ve yardımlaşmayı güçlendiren bir araç olduğunu vurgulamıştır. Zekâtın düzenli olarak ödenmesi ve adaletli bir şekilde dağıtılması, toplumun ekonomik ve sosyal dengesini korumaya yardımcı olurken, fakirlerin desteklenmesini ve ihtiyaçlarının karşılanmasını sağlamaktadır.

Bugünün bazı Müslüman toplumlarında, zekât genellikle devletin denetimi altında toplanan ve dağıtılan bir sistem olarak uygulanmaktadır. Zekât gelirleri, devlet tarafından toplanır ve ihtiyaç sahiplerine ulaştırılır. Bu, zekâtın toplu olarak toplanması ve daha geniş bir şekilde kullanılması anlamına gelirken, aynı zamanda dağıtımın etkin bir şekilde gerçekleştirilmesini sağlar. Ancak uygulamalar, ülkeler arasında ve toplumların ihtiyaçlarına göre farklılık gösterebilir.